Download Test genetyczny „Łuszczycowe Zapalenie Stawów”

Test genetyczny „Łuszczycowe Zapalenie Stawów”
W dokumencie tym omówiono wartość i przydatność kliniczną testu genetycznego
„Łuszczycowe Zapalenie Stawów” (ŁZS).
WPROWADZENIE: GENETYCZNE BADANIA PRZESIEWOWE
Celem genetycznych badań przesiewowych jest testowanie populacji w celu wykrycia osób
narażonych na wystąpienie choroby i poddanie ich leczeniu zapobiegawczemu lub
rozszerzonego nadzorowi jeszcze przed wystąpieniem objawów. Dlatego też czułość testu
powinna być na tyle wysoka, aby większość z tych osób, miała szanse na wczesne rozpoznanie
problemu. Co więcej, wysoka jego specyficzność powoduje zwiększenie skuteczności badań
przesiewowych i minimalizuje liczbę osób, którym wdrożone zostanie niepotrzebne leczenie.
Ponadto, w przeciwieństwie do tradycyjnej diagnostyki medycznej, testy genetyczne nie mają
żadnych natychmiastowych korzyści klinicznych, ale mają wielką przydatność kliniczną.
W związku z tym, Narodowy Instytut Zdrowia (NIH) zlecił grupie zadaniowej ds. badań
genetycznych rozszerzenie definicji klinicznej przydatności badań genetycznych. Rozszerzona
definicja uwzględnia przydatność testów genetycznych dla poszczególnych osób, rodziny
i społeczeństwa, jak również społeczny i gospodarczy wpływ na zdrowie człowieka.
ANALIZA STATYSTYCZNA
Pokażemy kliniczną wartość testu genetycznego „Łuszczycowe Zapalenie Stawów” przy użyciu
standardowych metod statystycznych.
Zebraliśmy zbiorcze dane z dwóch niezależnych, równorzędnych recenzji i opublikowanych
badań, które wykazały statystyczny, istotny związek pomiędzy wariantami genetycznymi
wykazywanymi w teście genetycznym „Łuszczycowe Zapalenie Stawów” i łuszczycowym
zapaleniem stawów.
W badaniach oceniono 316 osób (kobiet i mężczyzn), Żydów rasy kaukaskiej oraz populację
hiszpańską.
Średnia (± SD) wieku pacjentów chorych na ŁZS wynosiła 46 ± 12,5 i 36,4 ± 15,7 lat –
odpowiednio dla hiszpańskiej i żydowskiej populacji. Średni wiek w chwili wystąpienia
zapalenia stawów wynosił 37 ± 13,5 lat w populacji hiszpańskiej i 41 ± 15,3 lat populacji
żydowskiej. Wiek i pochodzenie etniczne wykorzystywane były do analizy porównawczej
w obu badaniach.
Dane opracowane na podstawie badań przedstawiono w poniższej tabeli:
Allel MICA-A9
A9+
A9SUMA
Chorzy na
Łuszczycowe
Zapalenie Stawów
TP=78
FN=55
133
Zdrowi
SUMA
FP=53
TN=130
183
131
185
316
Użyte skróty: T = pozytywny wynik testu to znaczy obecność allelu A9; ~T = ujemny wynik
testu, to znaczy brak allelu A9, D = osoba mająca chorobę tj. ŁZS; ~D = osoba nie mająca
choroby tj. ŁZS ; TP = wyniki prawdziwie pozytywne; FN = wyniki fałszywie negatywne;
FP = wyniki fałszywie pozytywne; TN = wyniki prawdziwie negatywne
Na podstawie zebranych danych obliczono, co następuje:
Czułość = prawdopodobieństwo wyniku pozytywnego testu dla pacjenta chorego na ŁZS =
P (TǀD) = 59%
Specyfika = prawdopodobieństwo, wyniku negatywnego testu dla pacjenta nie mającego
choroby ŁZS = P(~Tǀ~D) = 71%
Wartość kliniczną testu genetycznego H „Łuszczycowe Zapalenie Stawów” należy
interpretować w odniesieniu do częstotliwości występowania łuszczycowego zapalenia stawów
u chorych na łuszczycę.
Wyselekcjonowaliśmy częstotliwość występowania ŁZS = P (D) = 40%. Prewelencja ta jest
oszacowana przez Gladman et al.; Jednak częstotliwość występowania ŁZS może być wyższa
niż oszacowano, ze względu na brak przyjętych kryteriów diagnostycznych i występowania
objawów, które są podobne do innych chorób artretycznych.
Szczególne znaczenie dla lekarzy ma prawdopodobieństwo, że u osoby która uzyskała
pozytywny wynik testu rozwinie się ŁZS, a także prawdopodobieństwo, że u danej osoby nie
rozwinie się ono, jeśli uzyskała negatywny wynik testu.
Stosując w odniesieniu do danych twierdzenie Bayesa możemy stwierdzić:
Prawdopodobieństwo, że u osoby, która otrzymała pozytywny wynik testu będzie rozwijać się
ŁZS = P (DǀT) = 59%
Prawdopodobieństwo, że u osoby, która otrzymała negatywny wynik testu nie rozwinie się
ŁZS = P (~ Dǀ ~ T) = 70%
PRZYDATNOŚĆ KLINICZNA
Lekarz za pomocą testu genetycznego „Łuszczycowe Zapalenie Stawów” na ŁZS może
stwierdzić, że pacjent, który uzyska wynik dodatni ma w przybliżeniu 60% ryzyko rozwoju u
niego ŁZS; dlatego też, pacjent może skorzystać, wdrażając wczesne leczenie. Podobnie,
lekarz może stwierdzić, że pacjent, który uzyskał wynik ujemny posiada około 70% szans na
brak rozwoju ŁZS.
Jak każde badanie przesiewowe, test nie jest doskonały, wynik test genetycznego
„Łuszczycowe Zapalenie Stawów” może ostatecznie nie przewidzieć rozwoju u danego
pacjenta ŁZS. Stąd też wyniki tego badania genetycznego powinny zawsze towarzyszyć
diagnostyce medycznej aby leczenie było efektywne.
WNIOSEK
W większości pacjentów, symptomy ŁZS pojawiają się co najmniej dziesięć lat po
zachorowaniu na łuszczycę. Dlatego też dermatolodzy mają możliwość i powinni podjąć się
wczesnej interwencji, aby uchronić pacjenta przed dalszym rozwojem ŁZS. Faktem jest
bowiem, że ŁZS, pozostawione bez leczenia, staje się coraz bardziej dotkliwe, prowadząc do
wyniszczającej formy zapalenia stawów, zaburzeń funkcjonalnych i obniżonej jakości życia.
Jedyne leki zatwierdzone przez FDA są najbardziej skuteczne w kontrolowaniu zapaleń
i powstrzymują destrukcje stawów, ale niestety nie są efektywne w odwracaniu powstałych
uszkodzeń stawów. Dlatego też niezwykle ważne jest to, aby pacjenci łuszczycowi z wysokim
ryzykiem rozwoju ŁZS zostali zdiagnozowani jeszcze przed pojawieniem się symptomów
zapalenia stawów.
Obecne techniki badań przesiewowych umożliwiają zdiagnozowanie pacjentów dopiero, gdy
wystąpią objawy stanu zapalnego stawów. Test genetyczny „Łuszczycowe Zapalenie Stawów”
a ŁZS jest jedynym genetycznym badaniem przesiewowym, wykrywającym ŁZS jeszcze przed
pojawieniem się objawów.
Identyfikacja ŁZS we wcześniejszym przedklinicznym stadium pozwala na rozpoczęcie
leczenia w momencie, gdy interwencja ma większą szansę powodzenia. Wczesna wykonanie
badania przesiewowego „Łuszczycowe Zapalenie Stawów”, tym samym diagnoza, w
połączeniu ze zindywidualizowaną terapią pomoże uchronić pacjenta przed progresją choroby
i spowolnić destrukcję stawów.
BIBLIOGRAFIA:
1. Gonzalez, S., et al. Polymorphism in MICA rather than HLA-B/C genes is associated with psoriatic
arthritis in the Jewish population. Human Immunology. 2001, 62: 632-638.
2. Gonzalez, S., et al. MICA rather than MICB, TNFA, or HLA-DRBI is associated with susceptibility to
psoriatic arthritis. The Journal of Rheumatology. 2002, 29 (5): 973-978.
3. Gladman, D., et al. Psoriatic arthritis: epidemiology, clinical features, course and outcome. Annals of
the Rheumatic Diseases. 2005, 64 (Suppl 2): ii 14-7.
4. Ackermann, C., et al. Economic burden of psoriatic arthritis. Pharmacoeconomics. 2008, 26 (2):121129.
The Psoriasis™ GENETIC TEST
This document discusses the clinical validity and utility of the PsoriasisDX Genetic Test for
Psoriatic Arthritis (PsA).
INTRODUCTION: GENETIC SCREENING
The goal of genetic screening is to identify subjects for preventive treatment or extended
surveillance prior to onset of symptoms; therefore, the sensitivity of the test should be high so
most people that eventually will develop the condition will be identif1ed early. Also, a high
specificity is desired to increase the efficacy of the screening and minimize the number of
subjects that will be treated unnecessarily.
In addition, unlike traditional rnedical diagnostics, genetic tests may have no immediate
clinical benefit, but may have great clinical utility. Accordingly, the National Institute of
Health (NIH) commissioned the Task Force of Genetic Testing to expand the definition of
clinical utility of genetic tests. The expanded def1nition takes into account the usefulness of a
genetic test for the individual, family, and society as well as the social, economic and health
impact on the individual.
STATISTICAL ANALYSIS
We will demonstrate the clinical validity of the PsoriasisDx Genetic Test using standard
statistical methods.
We pooled data from two independent peer reviewed and published studies that
demonstrated statistical significant association between the genetic variants measured by the
PsorisisDx Genetic Test for PsA and psoriatic arthritis. The studies examined Jewish Caucasian and Spanish populations. A total of 316 individuals were genotyped, including males
and females.
The mean (± SD) age of the PsA patients was 46 ± 12.5 and 36.4± 15.7 years for the Spanish
and Jewish populations, respectively. The mean age at the presentation of arthritis was 37 ±
13.5 years in the Spanish population and 41 ± 15.3 years in the Jewish population. Age and
ethnicity matched control populations were used for comparative analysis in both studies.
The pooled data reported by the studies is presented in the following table:
Allel MICA-A9
A9+
A9SUMA
Chorzy na
Łuszczycowe
Zapalenie Stawów
TP=78
FN=55
133
Zdrowi
SUMA
FP=53
TN=130
183
131
185
316
Abbreviations used: T = a positive test result i.e, presence of an A9 allele; ~T = a negative test
result i.e., absence of an A9 allele;
D = person having the disease i.e., PsA; ~D = a person not having the disease i.e., non-PsA;
TP=True Positive; FN = False Negative; FP= False Positive; TN =True Negative
Based on the pooled data we calculated the following:
Sensitivity = the probability that a person with psoriatic arthritis will test positive = P(TD)
=59%
Specificity = the probability that a person without psoriatic arthritis will test negative =
P(~T~D) =71%
The clinical value of the PsoriasisDx genetic screening test needs to be interpreted in relation
to the population prevalence of psoriatic arthritis among psoriasis patients. We selected a
disease (psoriatic arthritis) prevalence = P(D) = 40%. This prevalence number is a lifetime
estimate cited by Gladman et al.; however, the prevalence of PSA may be higher than
estimated due to the lack of accepted diagnostic criteria and manifestation of symptoms that
are similar to other arthritic condition.
Of particular importance to physicians is the probability that a person will develop psoriatic
arthritis if he or she tested positive, as well as the probability that a person will not develop
psoriatic arthritis if he or she tested negative.
Applying the Bayes formula to the pooled data we conclude:
Probability that a person that tested positive will develop psoriatic arthritis = P(DT) = 59%
Probability that a person that tested negative will not develop psoriatic arthritis = P(~D~T) =
70%
CLINICAL VALIDITY
Using the PsoriasisDx Genetic Test for Psoriatic Arthritis, a physician can conclude that a
patient that tests positive has approximately 60a/o chance of developing PsA; thus, the
patient will likely benefit from early treatment.
Similarly, a physician can conclude that a patient that tests negative has approximately 70%
chance of not developing psoriatic arthritis; thus, the patient may be able to avoid costly
treatment.
As any screening test is not perfect, the PsoriasisDX genetic screening test may fail to identify
some patients that will ultimately develop PsA; therefore, the PsoriasisDX screening test
should always be accompanied by appropriate medical diagnostic.
CONCLUSION
In the majority of the patients, PSA symptoms appear at least a decade after the onset of
cutaneous psoriasis; therefore, dermatologists have a unique opportunity to practice
preventative medicine. The importance of this therapeutic window is underscored by the fact
that PSA becomes more severe when left untreated, leaving patients with significant joint
damage, functional impairment, and reduced quality of life.
FDA approved medications for the treatment of PsA are most effective at controlling
inflammation and arresting joint destruction, but are ineffective at reversing joint damage;
therefore, it is important to identify psoriasis patients at high risk for developing PSA prior to
the onset of arthritic symptoms.
Current PsA screening techniques identify symptomatic patients after the onset of the
inflammatory arthritis. The objective of the PsoriasisDx screening test is to help physicians
identify patients with a high risk for developing PsA prior to the onset of symptoms.
Identifying PsA in an earlier or pre-clinical stage will allow treatment to be initiated at a time
when intervention has a greater likelihood of succeeding. Early screening combined with
tailored treatment will help prevent disease progression and slow joint destruction.
REFERENCES:
1. Gonzalez, S., et al. Polymorphism in MICA rather than HLA-B/C genes is associated with psoriatic
arthritis in the Jewish population. Human Immunology. 2001, 62: 632-638.
2. Gonzalez, S., et al. MICA rather than MICB, TNFA, or HLA-DRBI is associated with susceptibility to
psoriatic arthritis. The Journal of Rheumatology. 2002, 29 (5): 973-978.
3. Gladman, D., et al. Psoriatic arthritis: epidemiology, clinical features, course and outcome. Annals of
the Rheumatic Diseases. 2005, 64 (Suppl 2): ii 14-7.
4. Ackermann, C., et al. Economic burden of psoriatic arthritis. Pharmacoeconomics. 2008, 26 (2):121129.